Το ανάκτορο της Φαιστού είναι το δεύτερο μεγαλύτερο μινωικό ανάκτορο (π. 18.000 τμ.) και καταλαμβάνει το ανατολικότερο σημείο ενός λόφου που ορθώνεται στα δυτικά της ευφορότερης πεδιάδας της Κρήτης, της Μεσαράς.

Αυτό το Μινωικό παλάτι στέκει αιώνες εκεί αγναντεύοντας τον εύφορο κάμπο ανάμεσα στον Ψηλορείτη, τα Αστερούσια Όρη. Απέχει περίπου 10 χλμ. από το λιμάνι του, τον Κομμό και περίπου 58 χλμ. από το ανάκτορο της Κνωσού.

Ήταν ένα από τα σημαντικότερα ανακτορικά κέντρα του μινωικού πολιτισμού, η σημαντικότερη σε πλούτο και δύναμη πόλη της νότιας Κρήτης. H κατοίκηση στη Φαιστό αρχίζει από τα Nεολιθικά χρόνια και συνεχίζεται μέχρι την ίδρυση και εδραίωση των μινωικών ανακτόρων (1900-1450 π.X.). H μινωική πόλη αναπτύσσεται γύρω από το ανάκτορο.

Η Φαιστός άρχισε να ανασκάπτεται συστηματικά στις αρχές του 20ου αι. από την Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών, ενώ η συντήρηση και μελέτη του ανακτόρου συνεχίζεται έως σήμερα.

Το σπουδαίο αυτό Μινωικό ανάκτορο, διαθέτει όλα τα βασικά χαρακτηριστικά της μινωικής αρχιτεκτονικής (πλακόστρωτες αυλές, πολύθυρα, φροντισμένες προσόψεις, φωταγωγοί κ.ά.), οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ότι έχει καταστραφεί και επισκευαστεί δύο φορές. Ύστερα από μια μεγάλη καταστροφή γύρω στο 1700 π.Χ. τα κτίρια του ισοπεδώθηκαν και πάνω τους χτίστηκε το νεότερο ανάκτορο, του οποίου η ζωή του διαρκεί περίπου έως το 1.450 π.Χ.

Ένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα των ανασκαφών το οποίο φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό Μουσείου Ηρακλείου είναι ο περίφημος Δίσκος της Φαιστού ο οποίος χρονολογείται πιθανώς στο 17ο αιώνα π.Χ.