Τα τελευταία χρόνια της πολιορκίας του βενετοκρατούμενου Χάνδακα, το παράκτιο τείχος, η πιο αδύναμη πλευρά της οχύρωσης, βαλλόταν άγρια από τους Τούρκους. Από εκεί μπήκαν το 1669, μετά τη συνθηκολόγηση, οι Οθωμανοί κατακτητές στην πόλη. Τον Προμαχώνα του Αγίου Ανδρέα, ισοπεδωμένο σχεδόν, τον ανοικοδόμησαν – ο καρδιόσχημος προμαχώνας που βλέπει κανείς σήμερα, και ο ισχυρός επιπρομαχώνας του, αποτελούν δικό τους έργο. Τη στρατιωτική παράκτια πύλη του, που όπως και ο προμαχώνας οφείλει το όνομά της σε παρακείμενο ναό του Αγίου Ανδρέα, τη μετονόμασαν, δικαίως, σε «Γιουρούς Καπουσί», «Πύλη της Εφόδου». Στα νεότερα χρόνια, η Πύλη του Αγίου Ανδρέα «θυσιάστηκε» για να δημιουργηθεί χώρος για την παραλιακή λεωφόρο της σύγχρονης πόλης. Σώζεται όμως το νότιο τμήμα της καμάρας της, για να θυμίζει, αμυδρά έστω, την ύπαρξή της.