Η φιλανθρωπική κρήνη (σεμπίλι) κτίστηκε το 1776 από τον Χατζή Ιμπραχίμ Αγά, ο οποίος μάλιστα αφιέρωσε σχεδόν όλη του την περιουσία για τη συντήρησή της. Είναι το μοναδικό στο είδος του σεμπίλι που διασώζεται σήμερα. Πρόκειται για ένα κυκλικό θολωτό κτίριο με ημικυκλικά καγκελωτά παράθυρα ολόγυρα. Μπροστά από κάθε παράθυρο υπάρχει μια βρύση με μια πέτρινη λεκάνη όπου παλαιότερα συγκεντρωνόταν το νερό.

Η κρήνη αυτή κινδύνευσε να κατεδαφιστεί, όπως συνέβη δυστυχώς με το Ναό του Σωτήρος, με την προτροπή μάλιστα πολλών Ηρακλειωτών και τοπικών εφημερίδων. Σήμερα λειτουργεί ως καφενείο, συνεχίζοντας μια χρήση που είχε ξεκινήσει από την οθωμανική περίοδο. Μετά την κατασκευή της, εντοιχίστηκε μια οθωμανική επιγραφή που υπάρχει μέχρι σήμερα πάνω από τη δυτική αψιδωτή θύρα. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον απόφθεγμα που έχει τις ρίζες του στον Αριστοτέλη και στον Θαλή τον Μιλήσιο και αναφέρει: «και το ύδωρ η ζωή του παντός».
Στην οθωμανική περίοδο η σημερινή πλατεία Κορνάρου, στην οποία κάποτε δέσποζε το Τζαμί της Βαλιδέ Σουλτάνας και το φιλανθρωπικό σεμπίλι, αποτελούσε ένα σημαντικό χώρο συνάθροισης των μουσουλμάνων, καθώς υπήρχαν τριγύρω αρκετά καφενεία με ναργιλέδες. Στον ίδιο χώρο γιόρταζαν το Ραμαζάνι και τη μεγάλη τριήμερη γιορτή του μπαϊραμιού.